Από την αρχή, το Ίδρυμα δημιουργήθηκε για να είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός με πλήρη ελευθερία να παρουσιάζει προγράμματα της επιλογής του, χωρίς εξωτερικές επιρροές και παρεμβάσεις. Έχει έτσι επιλέξει να βασίζεται σε αυτοπαραγόμενους πόρους.
Στην πράξη αυτό σήμαινε ότι το Ίδρυμα εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική υποστήριξη της Πίας Χατζηνίκου Αγγελίνη και της οικογένειάς της. Αυτό ανέπτυξε το Ίδρυμα και εκτιμήθηκε ευρέως, αλλά δεν είναι πλέον δυνατόν να συνεχίσει η λειτουργία του σε αυτή τη βάση. Τα κεφάλαια της οικογένειας έχουν εξαντληθεί.
Από το 2010 το Ίδρυμα βρίσκεται σε διαδικασία αυτοχρηματοδότησης. Ωστόσο, έχει πλέον καταστεί προφανές ότι αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να καλυφθούν έξοδα όπως οι λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος και νερού και τώρα πρόσθετοι φόροι, και ένα ευρύ φάσμα εργασιών που κυμαίνονται από την προετοιμασία και τον καθαρισμό της σκηνής, το σχεδιασμό και τη διανομή αφισών, μέχρι τη σύλληψη και την υλοποίηση του καλλιτεχνικού προγράμματος. Όλα αυτά έχουν επιτευχθεί μόνο από έναν μικρό αριθμό ανθρώπων που εργάζονται υπερβολικά πολλές ώρες και καλύπτουν τα έξοδα από τους δικούς τους πόρους. Αυτό δεν είναι βιώσιμο.
Προκειμένου το Ίδρυμα να συνεχίσει να εκπληρώνει την αποστολή του, πρέπει να θέσει σε εφαρμογή εναλλακτικές ρυθμίσεις χρηματοδότησης και να αντιμετωπίσει τη σίγουρη παρακμή και την ενδεχόμενη εξαφάνισή του. Κανείς δεν επιθυμεί αυτό το αποτέλεσμα και υπάρχει αποφασιστικότητα, ιδίως σε τοπικό επίπεδο, για την αποφυγή του, ώστε το Ίδρυμα να μπορέσει να συνεχίσει να αξιοποιήσει τις εντυπωσιακές επιδόσεις που από το παρελθόν έχει.
Το βασικό κόστος λειτουργίας του ιδρύματος για το άμεσο μέλλον προβλέπεται να ανέλθει σε 11.000€. Το ποσό αυτό θα απαιτηθεί για την κάλυψη βασικών υπηρεσιών και εξόδων που προκύπτουν επιπλέον εκείνων που καλύπτονται από τους εθελοντές και τους τοπικά ενεργούς “Φίλους”.
