Η έμπνευση και η ηγετική προσωπικότητα πίσω από το Ίδρυμα Αγγελίνης Χατζηνίκου υπήρξε η Πία Χατζηνίκου-Αγγελίνη (1920-2018).
Η ίδια είχε διαγράψει μια εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία ως μάνατζερ με βάση της την Αθήνα, προσκαλώντας τους σημαντικότερους διεθνείς καλλιτέχνες στην Ελλάδα (κλασικούς μουσικούς, ορχήστρες, μπαλέτα, θεατρικές ομάδες, θιάσους όπερας, χορωδίες, σύνολα δωματίου, και πολλά παραδοσιακά μπαλέτα και μουσικούς), ενώ παράλληλα παρουσίαζε τον ελληνικό πολιτισμό στο εξωτερικό δίνοντας την ευκαιρία σε εγχώριους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν το έργο τους σε διεθνές κοινό.
Ίδρυσε το καλλιτεχνικό της γραφείο το 1959 και κατά τη διάρκεια των ετών σύστησε στο κοινό της Ελλάδας καταξιωμένους καλλιτεχνικούς οργανισμούς όπως το Ballet Rambert, οι Virtuosi di Roma, το Japanese State Theatre Noh Kanzekai, το Royal Opera House του Covent Garden, καθώς και καλλιτέχνες διεθνούς βεληνεκούς όπως οι Mstislav Rostropovich, Claudio Arrau, Marcel Marceau, Samuel Barber, Karlheinz Stockhausen και Benjamin Britten.
Το 1984, στο ζενίθ της καριέρας της, αποφάσισε να δημιουργήσει το θερινό φεστιβάλ στην πατρίδα της, το Χόρτο. Σε αυτό το εγχείρημα είχε την υποστήριξη και τη βοήθεια του αδελφού της Γιώργου Χατζηνίκου (1923-2015) ο οποίος ήταν παιδαγωγός, σολίστ πιάνου και μαέστρος, καθώς και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβαλ μέχρι τον θάνατό του.
Ο Γιώργος Χατζηνίκος ήταν διακεκριμένος πιανίστας, παιδαγωγός, διευθυντής ορχήστρας και χορωδίας, καθηγητής στο Royal Machester College of Music, φιλόσοφος της μουσικής και συγγραφέας. Οι μουσικές του σπουδές τον οδήγησαν από τον Βόλο στο Ωδείο Αθηνών και από εκεί στο Mozarteum στο Salzburg, και αργότερα στο Μόναχο, το Αμβούργο, το Παρίσι και τη Γενεύη, προτού αναλάβει θέση καθηγητή στο Royal Northern College of Music στο Manchester, όπου δίδαξε για 27 χρόνια.
Ο ζωγράφος Γιώργος Αγγελίνης παντρεύτηκε την Πία το 1964. Μετά από αρρώστια εγκαταστάθηκε στο Χόρτο και αφοσιώθηκε στην διάσωση και συντήρηση της περιουσίας της οικογένειας Χατζηνίκου. Γεννημένος στην Πελοπόννησο ορφάνεψε μικρός και υιοθετήθηκε από την οικογένεια Αγγελίνη στην Ζάκυνθο. Αργότερα έφτασε στην Αθήνα όπου αφιερώθηκε αυτοδίδακτα στην ζωγραφική. Το 1980 χάθηκε στη θάλασσα που έδειχνε να αγαπάει τόσο βαθιά.
